در دوران کودکی در فاصله سنین 3 تا 6 سالگی کودک بیــــشتر تحت تأثیر فشارهای درونی است. علاقه وافری به رنگ دارد و آن را مقدم بر شکل ظاهری  می­داند. ولی به تدریج هر قدر که از وابستگی او به رنگ کم می­شود و علاقه او به تقدم شکل بر رنگ افزودنی می­یابد. همچنین هر قدر کودک کوچکتر باشد، رنگهایی که به کار می­گیرد زنده­ تر و با فزونی سن و سال، آموزش مدرسه و تکامل او در راه شناخت منطقی، رنگهایی را که به کار می­برد سرد می­کند و رنگهایی را که کمتر خشن هستند بکار می­برد. در کودکستان بیشتر کودکان ترجیح می­دهند از رنگهای گرم و تند استفاده کنند و فقط کودکانی که در خانه تحت نظارت شدید قرار دارند، رنگهای سرد را انتخاب می­کنند که در این موارد علت اصلی به مشکلات عاطفی و روانی کودک مربوط می­شود. بنا به نظر واهنر Waehner فقدان رنگ در تمام یا قسمتی از موصضوع نقاشی نشانگر خلاء عاطفی و یا گاهی دلیل بر گرایشهای ضد اجتماعی است. تجربیات نشان داده است که کودکان سازگار در نقاشی­هایشان به طور متوسط از پنج رنگ مختلف استفاده

می­کنند. در حالی که کودکان گوشه گیر و یا آنها که ارتباط با دنیای خارج را دوست ندارند از یک یا دو رنگ بیشتر استفاده نمی­کنند.

در سنین 11 تا 12 سالگی است که نوجوانان متوجه می­شوند که رنگهای اشیاء قابل تغییرند و بنابراین بهتر است که آن ها را زودتر از موقع مجبور به درک این بینش نکنیم زیرا بکارگیری رنگ فقط یکی از عوامل تکاملی و پیشرفت فکری کودک نیست بلکه به عوامل ژرف عاطفی نیز مربوط است.

نقاشی کودکان از حیوانات

قرمز: به معنای قدرت، عمل و مردانگی است و به منزله رنگی تنودی و پویشی محسوب می­شود که از یکسو مبین نیرومندی امیال و کشاننده­هاست و از سوی دیگر، خشم و گاهی پرخاشگری را نشان می­دهد. قبل از 6 سالگی یعنی هنگامی که کودک
کشاننده­های خود را به خوبی مهار نمی­کند، از این رنگ بیشتر استفاده می­شود. افراط در بکار بستن رنگ قرمز به معنای نیاز به حرکت و وجود یک زمینه تحرک پذیر است.

آبی: معرف حساسیت، دریافت پذیری، هیجان خواهی و درونی سازی است و رنگی است که زنانه که صلح، آرامش سکون و در حد افراطی فعل پذیری و تسلیم را نشان می­دهد.

بنفش: ترکیبی از آبی و قرمز یعنی رنگهایی است که دارای رمزگرایی متضاد هستند. چه رنگ آبی گرایش به درونگری و فعل پذیری و رنگ قرمز تمایل به برونگری و عمل را نشان می­دهد. بدین ترتیب رنگ بنفش معرف جمع اضداد و تمایل به چیز دیگر است. از زاویه­ای متفاوت، این رنگ دارای معنای عرفانی نیز هست. اما استفاده افراطی از آن را می­توان نشان اضطراب و وجود تنشهای متناقض دانست.

زرد: معادل نور، شادی و خوشبینی است و به منزله رمز درخشش و گشایش محسوب می­شود و میل به مشارکت یا گرایش عمیق به پیشرفت را متجلی می­سازد. معمولاً کودکان 9-8 ساله از این رنگ بیشتر استفاده می­کنند. به کار بستن افراطی رنگ زرد می­تواند به معنای نیاز به آزاد سازی تنش­های درونی باشد.

سبز: آرامی بخش­ترین رنگها، آرام، ساکن، راضی از خود است. جنبه­های مختلف شخصیت به خصوص با حفظ حرکت خود، نیاز به جلب توجه و میل به محبوبیت مرتبط است و از یک سو گرایش به مبادله و ارتباط را نشان می­دهد و از سوی دیگر معرف اراده در سطح عمل، پایداری و سرسختی و گاهی نیز بازخوردهای مقاومت و تضاد ورزی است. هنگامی که رنگ سبز بیشتر متمایل به زرد است، درونگری آزمودنی و زمانی که متمایل به آبی و قهوه­ای است برونگردی او را برجسته می­سازد. همچنین رنگ سبز مبین نیازهای حسی و لذت جویی مادی محسوب می­شود.

پرتقالی: ترکیبی از قرمز و زرد است، نیروهای حیاتی، برونگری، میل به موفقیت، شادی، نشاط و پویایی است و مانند رنگ قرمز استفاده مفرط از آن تحریک پذیری و آرامی فرد را نشان می­دهد اما جنبه پرخاشگری آن کمتر است.

بلوطی: حاوی قرمز است اما قرمز تیره و کدری که حرکت خلاق، نیروهای حیاتی و فعال خود را از دست داده و حسی نگری، غلبه نیازهای ابتدایی و تجسس ایمنی جسمانی را برجسته می­سازد.

قهوه­ای تیره و کدر: با رمزگرایی مقعدی مرتبط است و معمولاً به هنگام یادگیری نظافت توسط کودک مورد استفاده قرار می­گیرد. در این مرحله که کودک از بازی کردن با مدفوع خود منع
می­شود، با مالیدن رنگهای تیره و کدر روی صفحه کاغذ به نوعی لذت جبرانی دست می­یابد و تا قبل از 6 سالگی کم و بیش به صورت وسیعی از طیف رنگ قهوه­ای سود می­جوید. غلبه این رنگ در سنین بالاتر نشان دهنده نوعی واپس روی، امتناع از دادن و نگهداری رمز محسوب می­شود و گاهی با بازخورهای نامنعطف در سطح رفتاری یا فکری توأم است.

صورتی: مبین صلح، تعادل و توازن است. این رنگ به منزله قرمز ملایم معرف عاطفه­ای است که هوای نفس و پرخاشگری است و ملایمت و عطوفت را نشان می­دهد.

سیاه: به منزله نفی رنگ محسوب می­شود و استفاده مفرط از آن مبین غمگینی و ناامیدی است. بکار بستن محدود آن و کشیدن
لکه­های سیاه نشان دهنده اضطراب است. به طور کلی رنگ سیاه در برگیرنده مفاهیم نفی، اضطراب، مرگ و ناامیدی است.

خاکستری یا دودی: یک رنگ خنثی است و چیزی را در سطح عمل یا احساس بیان نمی­کند. اگر کودک از رنگ آمیزی خاکستری به صورت گسترده استفاده کند می­توان فرض کرد که وی در بیان احساسات یا در گذار به عمل با مشکلاتی مواجه است. بر اساس بررسی چندین نقاشی متوالی امکان تعیین دقیق­تر وضعیت کودک وجود خواهد داشت.

روانشناسی نقاشی کودکان – تفسیر نقاشی کودکان

معنای رمزی رنگها توسط بسیاری از مؤلفان مورد بررسی قرار گرفته است و در حد خطوط کلی می­توان گفت که غلبه رنگهای گرم (قرمز، پرتقالی، زرد، صورتی) منعکس کننده گرایش به برونگری، جستجو تماس و مبادله است در حالی که بکار بستن رنگهای سرد (آبی، سبز، خاکستری، سیاه) گرایش به درونگردی، فاصله جویی یا کمرویی را نشان می­دهد.

فقدان رنگ در نقاشی مبین خلاء عاطفی با ناتوانی در برونریزی عاطفی است. فضای سفید نقاشی مبین نگفتنی­ها، سکوت و رؤیا پردازی است. بنابراین گسردگی نواحی سفید نشان دهنده اهمیت زندگی درونی، گرایش به خیالپردازی و یا مشکلات فرد در تسلط بر واقعیت هستند اما باید سن آزمودنی در نظر گرفته شده و تفسیر با احتیاط توأم گردد.

سفید بودن بخش عمده_­ای از نقاشی به معنای رمزی ممنوعات و قلمرو سکوت گذاشته شده است. یک بخش سفید گسترده بین دو نفر فاصله رمزی بین آن دو را نشان می­دهد.

بالعکس هنگامی که تمامی نقاشی از رنگ پوشیده شده است و هیچ ناحیه سفیدی دیده نمی­شود می­توان فرض کرد که آزمودنی به صورت تام و تمام تابع عوامل محیط و دارای واکنشهای بلافاصله و لحظه­ای است. شدت و گستره پر کردن صفحه با دوره­های تحول نیز مرتبط است. پر کردن نظامدار صفحه کاغذ بر اساس ترسیم عناصری مانند باران، برف، لکه ­های مختلف می­تواند دارای اثری اطمینان بخش باشد. بدین معنا که فرد می­کوشد تا مجموعه فضا را با از بین بردن خلاء که شامل فقدان، نیستی یا لایتناهی است در اختیار گیرد و احساس مهار کردن جهان را به دست آورد. افراط در بکار بستن این شیوه مبین تنش یا اضطرابی است که باید بر اساس بررسی­های گسترده­تر به علت آن پی برده شود.

همخوانی پاره­ای از رنگها با یکدیگر نیز واحد معانی مشخصی است:

قرمز و سیاه: خشونت و اضطراب

زرد و قرمز (یا نارنجی): اجتماعی خواهی

قرمز و سبز: دو سوگرایی، خشم

رنگ ها بر روان سلامتی کودکان تأثیر بسزایی دارند. در انتخاب رنگ ملافه و روبالشتی کودک این نکته را حتماً درنظر داشته باشید، اصولاً در این مورد نباید از رنگ های محرک و تند استفاده کرد. رنگ های بسیار تیره، قهوه ای، مشکی، آبی تیره بیشتر تأثیر ترسناک و وحشت انگیز دارند و در کودک ایجاد خوف می کنند. بچه های کوچک از ملافه ها و روبالشتی هایی که طرح های گل و اسباب بازی یا حیوانات روی آن ها حک شده باشد، بسیار خوششان می آید  ...

رابطه رنگ با خواب کودکان در شب,روانشناسی رنگها

بچه های پیش دبستانی هم نسبت به رنگ های قهوه ای روشن، قرمز سیر، سبز ملایم و آبی روشن احساس خوبی دارند. بنابراین تا می توانید فضای اطراف محل خواب کودک را از وجود اشیای با رنگ های تند و براق و درخشان خلوت کنید. یک محیط ساده و عاری از تنوع زیاد، همراه با آرامش، می تواند بهترین موفقیت برای خواب کودک باشد.

اتاق خواب نوزادان را بهتر است با رنگ های ملایم و پاستلی در بیاوریم، اتاق خواب کودکان خردسال و نوجوانان را نیز می توانیم با رنگ های شاد و پرانرژی تر زینت کنیم. استفاده از ترکیب رنگ های هارمونیک که در چرخه رنگ د رکنار یکدیگر قرار گرفته اند نیز می تواند بسیار موفق آمیز باشد. به عنوان مثال: استفاده از تنالیته های مختلف رنگ بنفش و سبز در کنار یک رنگ روشن متضاد مانند کرم فضایی زیبا می آفریند. آنچه باید در طراحی رنگی یک اتاق خواب همواره درنظر داشته باشیم این است که نه تنها انتخاب مجموعه ای از رنگ ها بلکه میزان به کارگیری آن ها و سطوحی که اشغال می کنند در مقایسه با هم نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. همچنین ایجاد رابطه میان سطوح رنگی گوناگون با استفاده از جزئیاتی چون قاب عکس، حاشیه های کاغذ دیواری نصب شده به دیوار، تکرار طرح خاصی به روی ملحفه و روبالشتی ها می تواند به یک اتاق انسجام و هماهنگی بیشتری بخشد. در طرح های رنگارنگ، طرح هایی با لکه های بزرگ رنگی با زمینه های رنگی قوی بیش از طرح های ریزنقش و نامفهوم نظر کودکان را جلب می کند.

? رابطه رنگ با لباس کودک:

کودک لباس را به دلیل رنگ های جذاب و شاد آن دوست دارد. او درباره تناسب رنگ لباس و این که آیا چنین رنگی به او می آید یا نه چیز زیادی نمی داند و به همین دلیل ممکن است حتی در یک زمان لباس های با رنگ های مختلف و ناهماهنگ را برای پوشیدن انتخاب نماید. کودکان بیشتر مایل به پوشیدن رنگ های قرمز، سبز، نارنجی، زرد، آبی و صورتی هستند.

? رنگ اسباب بازی های خانگی به کودک خلاقیت می دهد:

? رابطه رنگ اسباب بازی ها با کودک:

بهترین اسباب بازی آن است که کودک را مجذوب خود می کند و او به سراغ آن می رود و تحرک و لذت بیشتری از آن کسب می کند.

برخلاف آنچه والدین انتظار دارند هرقدر اسباب بازی دارای شکل غیراختصاصی تر و بنیادی تر باشد، قوه تخیل کودک را بیشتر تحریک می کند. اما یکی از نکات بسیار مهم که والدین باید آن را موردتوجه قرار دهند انتخاب اسباب بازی برحسب سن کودک و رنگ آن است.

? اتاق کودکان باید چه رنگی باشد؟

اگر به خانه جدیدی نقل مکان می کنید و به دنبال انتخاب رنگ مناسبی برای اتاق کودکتان هستید. رنگی که برایدکوراسیون اتاق کودک درنظر می گیرید باید با مقطع سنی که کودک شما در آن قرار دارد متناسب باشد. در طول سال اول زندگی رنگ های ملایم برای اتاق کودکان بهترین انتخاب هستند، چراکه نوزاد به نور و سایه بیشتر توجه نشان می دهد تا تفاوت رنگ ها، از این رواتاق خواب نوزادان باید با رنگ های روشنی مانند سفید و کرم و یا رنگ های زرد، صورتی، آبی یا سبز روشن، رنگ آمیزی شود. هرچه کودک بزرگتر می شود با به کارگیری رنگ های شاد و درخشان در اتاق می توان فضای خوب و سرشار از انرژی و تحرک برای او فراهم آورد. اگرچه استفاده از رنگ های روشن و طرح های شاد که موردپسند کودکان بوده و موجبات تحریک خلاقیت آن ها را فراهم می آورند در اتاق کودکان توصیه می شود. برای رنگ آمیزی این اتاق ها باید همواره از رنگ هایی استفاده کرد که در ساخت آن ها سرب به کار نرفته باشد. پس از اطمینان از بی زیان بودن نوع رنگ مصرفی، نوبت به انتخاب یک زمینه رنگی برای اتاق کودک می رسد.

برای طراحی رنگ دکوراسیون اتاق کودکان دو راه وجود دارد:

استفاده از رنگ های شاد و درخشان و دیگری ایجاد فضایی مملو از رنگ های ملایم و رؤیایی که اسباب بازی های رنگارنگ کودک در آن نقش آکسان های رنگی را ایفا می کنند.هنگام طراحی رنگ در دکوراسیون اتاق کودک باید به خاطر داشت که اغلب کودکان مجموعه ای از اسباب بازی های رنگارنگ را در فضای اتاق خود جای خواهند داد که بی شک نمای اتاق را تحت تأثیر قرار می دهند.

گاهی اوقات انتخاب رنگ و دکوراسیون اتاق کودک با توجه به جنسیت او انجام می شود بسیاری از والدین رنگ های گرم و ملایمی مانند صورتی و بنفش یاسی را برای دختران و رنگ های آبی و سبز را برای فرزند پسرشان می پسندند. همچنین در میان کودکان بزرگتر که قادر به اعمال سلیقه خود در انتخاب رنگ و دکوراسیون اتاقشان هستند بسیاری از دختران فضایی رؤیایی و دخترانه و بسیاری از پسران رنگ های پرسایه و شاد با کنتراست بیشتر را می پسندند. دختران دکوراسیونی مملو از رنگ های صورتی، سفید و بنفش، تور، روبان و حریر و فضای فانتزی را ترجیح می دهند در دکوراسیون اتاق دختران هارمونی هماهنگی بیشتر است.

درهرحال باید از محدود کردن انتخاب کودکان در رنگ دکوراسیون اتاقشان پرهیز کرد و به خاطر داشت که الزاماً نباید اتاق دختران صورتی و اتاق پسران آبی باشد.

? چند نکته مهم در مورد روان شناسی رنگ در کودک:

- سبز و آبی در محیط هایی کاربرد دارند که نیاز به سکون و آرامش هست.

- رنگ های گرم مانند قرمز، نارنجی، زرد و... موجب احساس کند شدن گذر زمان، احساس سنگین وزنی، کوچک تر شدن اتاق و بزرگی اجسام می گردند. در محیط هایی که احساس کسالت و یکنواختی وجود دارد باید از رنگ های سرد استفاده شود.

- در اتاق باید از رنگ های گرم استفاده شود تا گذشت زمان کندتر احساس شود و فرد احساس کند مدت زیادی استراحت داشته است.

- دیوارهایی که پنجره دارد باید روشن رنگ شود تا کنتراست زیادی با بیرون ایجاد نکند که موجب خستگی چشم و سردرد گردد.

- رنگ های روشن محیط را بزرگ تر و رنگ های تیره کوچک تر نشان می دهند.

- رنگ های روشن سقف را کوتاه تر و رنگ های تیره بلندتر جلوه می دهند.

در محیط این کلینیک سعی شده با کاربرد صحیح رنگ ها، ضمن ایجاد آرامش مانع خستگی افراد شده و از نظر معماری نیز نماهای مطلوب و با نشاطی فراهم گردد.

? تغذیه رنگی

رنگ طبیعی خوراکیها و غذاهایی که می خوریم فرکانس ارتعاشی همان رنگ را در دسترسمان قرار می دهد و بروی چاکرای خاصی تاثیر می گذارد:

جگر قرمز، دل، قلوه، کلم قرمز، چغندر قند، تمشک قرمز، گیلاس قرمز، انگور قرمز، آلوی قرمز، فلفل قرمز، سیب سرخ، گوجه فرنگی و هرچه قرمز است.

? اثرات رنگ لباسها بر روی بدن:

رنگ لباسها به دلیل حساسیت نوری سلولهای بدن می گذارند بنابراین بهتر است لباسی بپوشیم که به رنگ آن نیاز داریم اما فراموش نکنید که هر لباسی اعم از کت، پیراهن یا بلوز یا مانتو به تن می کنید، لباس زیر شما باید سفید باشد. اگر لباستان از پارچه نخی یا ابریشم و یا پشم با رنگ طبیعی باشد بهتر است از لباسهای مصنوعی با رنگ مصنوعی است.

در انتخاب رنگ ملافه و روبالشی کودک این نکته را حتما در نظر داشته باشید. اصولا در این مورد نباید از رنگ های محرک و تند استفاده کرد. رنگ های بسیار تیره، قهوه ای، مشکی، آبی تیره بیشتر تأثیر ترسناک و وحشت انگیز دارند و در کودک ایجاد خوف می کنند. کوچولوها از ملافه ها و روبالشی هایی که طرح های گل و اسباب بازی یا حیوانات با نمک و کارتونی روی آنها حک شده باشد، بسیار خوششان می آید. بچه های پیش دبستانی هم نسبت به رنگ های قهوه ای روشن، قرمز سیر، سبز ملایم و آبی روشن احساس خوبی دارند. بنابراین تا می توانید فضای اطراف محل خواب کودک را از وجود اشیای با رنگهای تند و براق و درخشان خلوت کنید. یک محیط ساده و عاری از تنوع زیاد، همراه با آرامش، می تواند بهترین موقعیت برای خواب کودک باشد.

رنگ ها باید به عنوان ابزاری برای برقراری ارتباط با کودکان مورد استفاده قرار گیرند چرا که کودکان رنگ ها را دوست دارند و به سادگی با زبان خود نسبت به آنها واکنش نشان می دهند. آنها خیلی زود می توانند رنگ ها را تشخیص دهند و در 6 ماهگی بین رنگ ها تفاوت قائل شوند. بسیاری از کودکان نوپا به سراغ رنگ هایی می روند که برای آنها جذاب و چشمگیر باشد. قرمز، رنگی است که خیلی سریع توجه کودکان را به خود جلب می کند و پس از آن رنگ های زرد، آبی، سبز و نارنجی قرار دارند. در سنین رشد، دختربچه ها معمولا رنگ هایی مانند بنفش، صورتی و ارغوانی را ترجیح می دهند در حالی که پسربچه ها به سراغ رنگ های آبی، قهوه ای و مشکی می روند.

? سفید: نماد شادی، صلح، پاکی و تمیزی است.

? زرد: با تاثیر آرام بخشی که دارد، موجب تمدد اعصاب می شود و همچنین محرک فعالیت عضلات است.

 ? آبی: اعتماد به نفس، آرامش، دانش و خرد همان چیزی است که رنگ آبی القا می کند و می تواند موجب آرامش کودک شده و خواب شبانه خوبی را برای او فراهم کند.

? سبز: رنگی است که نماد تازگی و نشاط بوده و عزت نفس و امید را تقویت می کند. این رنگ، روحیه را بسیار بالا می برد و مناسب کودکانی است که عزت نفس اندکی دارند و احساس افسردگی می کنند.

 ? قرمز: رنگ جذابی است که نماد شور، میل و علاقه است و کودک را به هیجان می آورد.

? رنگ های خاکی: بژ، قهوه ای و خاکستری همگی درجاتی از رنگ خاک هستند. این رنگ ها برای کودکان بیش فعال و پرانرژی مناسب هستند و به آنها احساس آرامش، صمیمیت و راحتی می دهند.

 ? بنفش: بنفش تیره نماد قدرت، تجمل و وفاداری است. بنفش روشن مانند ارغوانی، فضایی آرامش بخش را فراهم کرده و اعصاب را آرام می کند. استفاده از رنگ بنفش خیلی تیره توصیه نمی شود چرا که موجب تحریک احساساتی مانند غم و ناامیدی در کودکان می شود.

 ? رنگ ها چگونه بر کودکان تاثیر می گذارند؟

رنگ ها می توانند کودکان – به ویژه آنهایی که کم توجه هستند و نمی توانند تمرکز کنند – را تحریک کنند. کودکان به کمک رنگ ها یاد می گیرند ابراز احساسات کنند و اگر به آنها اجازه دهید به سلیقه خود رنگی برای اتاق و لباس خودشان انتخاب کنند، اعتماد به نفس بیشتری خواهند داشت و خلاقیت و احساسات بیشتری از خود نشان می دهند. رنگ ها می توانند احساسات کودکانی را که در ابراز عواطف و احساسات مشکل دارند، نشان دهند.

 «زندگی خود را رنگ آمیزی کنید»، نام تکنیکی است که روان شناسان و متخصصان کودک از آن برای کمک به تشخیص رنگ کودکان و ابراز احساسات آنها روی کاغذ استفاده می کنند. این تکنیک کمک می کند متوجه شوید کودک شما شاد، غمگین، هیجان زده، ترسو یا حتی خشمگین است. روان شناسان یک جعبه مداد رنگی شامل رنگ های اصلی و یک برگه کاغذ را در اختیار کودک می گذارند و از او می خواهند نقاشی بکشد. از کودک خواسته می شود برای بیان هر احساس خاص از یک رنگ خاص استفاده کند. اگر کودک رنگ های قرمز، نارنجی یا خاکستری را انتخاب کند، احساس خشم، شادی یا تنهایی می کند. با توجه به رنگ های انتخابی کودک و میزان استفاده او از یک رنگ خاص می توان روحیه او را مورد بررسی قرار داد.

 کـودکــان آزادانـه می توانند هر رنگی را که دوست دارند، انتخاب کنند چون وادار کردن آنها به استفاده از یک رنگ خاص موجب هیجان و طغیان آنها می شود. کودکان با استفاده از رنگ ها عزت نفس پیدا کرده و خودشان را تائید می کنند. کودکان به جای سیاه، خاکستری و قهوه ای بیشتر به سمت رنگ هایی مانند زرد، قرمز و آبی جذب می شوند. رنگ های روشن کودکان را به هیجان می آورد و آنها اسباب بازی هایی را برمی دارند که رنگ روشن دارند و از طریق بازی کردن با آنها شادی خود را نشان می دهند.

 در تحقیقی که در واحد کودکان دانشگاه کالیفرنیا انجام شد، کودکان 6 – 5 ساله از هر دو جنس شرکت داشتند و از آنها خواسته شد از بین 9 رنگی که به صورت تصادفی به آنها نشان داده شد، یک رنگ را انتخاب کنند. سپس از آنها سوال شد که با مشاهده این رنگ چه احساسی به آنها دست می دهد. 69 درصد از کودکان رنگ هایی مانند صورتی، آبی و قرمز را انتخاب کردند و از شادی و هیجان به عنوان احساسی که در آنها به وجود آمده، نام بردند. برخی کودکان رنگ مشکی، خاکستری و قهوه ای را انتخاب کردند که نشان دهنده احساسات منفی مانند غم بود.

 کودکان بیشتر به رنگ های روشن تمایل نشان می دهند و از رنگ های تیره نفرت دارند. دختران در سنین رشد به رنگ صورتی علاقه بیشتری نشان می دهند چون احساس شادی و هیجان آنها در لباس ها و اتاقی به رنگ های صورتی، قرمز و زرد نمود بیشتری پیدا می کند. در حالی که پسربچه ها در سنین رشد رنگ های بژ، آبی، قهوه ای و مشکی را برای ابراز احساسات خود انتخاب می کنند.

 رنگ ها نقش مهمی را در روان شناسی کودکان و دکوراسیون اتاق آنها ایفا می کنند. لازم است رنگ مناسبی را انتخاب کنید تا کودک از آن لذت ببرد و شاد بماند. وقتی کودکان بزرگ می شوند باید حق انتخاب رنگ را به خودشان بدهید تا بتوانند روحیه و احساسات درونی خود را به نمایش بگذارند

بین نقش رنگ و زندگی عاطفی کودک با در نظر گرفتن دوران تکاملی او یک حالت متوازی است.

- 3 تا 6 سالگی کودک بیشتر تحت تأثیر فشارهای درونی است، بنابراین علاقه وافری به استفاده از رنگ دارد و آن را مقدم بر شکل ظاهری می داند ولی به تدریج که سن او بالا می رود از وابستگی اش به رنگ کم می شود و علاقه او به تقدم شکل بر رنگ فزونی می یابد…..

.

.

- هر قدر کودک کوچکتر باشد رنگ های زنده تر را به کار می برد. در کودکستان کودکان ترجیح می دهند رنگ های گرم و تند استفاده کنند و فقط کودکانی که در خانه تحت نظارت شدید هستند رنگ های سرد را انتخاب می کنند که علت اصلی به مشکلات عاطفی و روانی مربوط می شود.

- فقدان رنگ در تمام یا قسمتی از نقاشی نشانگر خلاء عاطفی و گاهی دلیل بر گرایش های ضد اجتماعی است.

- کودکان سازگار در نقاشی هایشان به طور متوسط از 5 رنگ مختلف استفاده می کنند.

- کودکان گوشه گیر یا آنها که ارتباط با دنیای خارج را دوست ندارن از یک یا دو رنگ بیشتر استفاده نمی کنند.

- علاقه واقعی کودک به رنگ زمانی شروع می شود که او سعی در کشیدن شکلهایی می کند. این مرحله تا 7 یا 8 سالگی به درازا می کشد. کودک برای استفاده از رنگ ها فقط تحت تأثیر احساسات خود قرار دارد. مثلا ممکن است چمن را بنفش بکشد چون هم می خواهد چمن را نشان دهد و هم از رنگ بنفش خوشش می آید.کودک در حین بزرگ شدن به تدریج ارتباط میان اشیا و رنگ حقیقی آنها را درک می کند، ولی بدو امر این موضوع فقط در مورد چیزهایی است که برایش ارزش عاطفی دارند؛ مثلا اگر مادرش موهای بور داشته باشد هر زنی را که می کشد موهایش را بور می کند زیرا این رنگ برایش انباشته از نیروی عاطفی است.

شناخت کودک با توجه به رنگ استفاده شده در نقاشی

کودکانی که در نقاشی‌های خود رنگ‌های سرد مثل رنگ‌های آبی یا سبز را انتخاب می‌کنند ، متفکر هستند و سنجیده‌تر عمل می‌کنند.

استفاده از رنگ‌های قهوه‌ای و خاکستری نشان دهنده ناراحتی‌های درونی کودکان است.

استفاده‌ی آزادانه از رنگ قرمز در نقاشی‌ها توسط کودکان ، خصومت و دشمنی یا نیاز به محبت را نشان می‌دهد. و گاه نشانه‌ی عشق و علاقه‌ای ساده و بی آلایش است.

رنگ آبی در نقاشی کودکان نشان دهنده‌ی سازگاری ، تمایل به اطاعت و کنترل یا سرکوب احساسات است.

کودکانی که زیاد از رنگ سبز استفاده می‌کنند ، معمولا احساسات قوی و آشکاری ندارند.

کودکان به ندرت به رنگ‌های قهوه‌ای ، سیاه یا خاکستری علاقه دارند.

استفاده درهم و برهم از رنگ قهوه‌ای در نقاشی در واقع نشانه‌ی اعتراض به والدین است.

هم چنین اگر کودک به طور مداوم از رنگ سیاه برای رنگ‌آمیزی استفاده کند ، نشان دهنده‌ی اعتراض ، ترس و یا اضطراب است.
شناخت کودک با توجه به موضوع نقاشی

کودک با تمام وجود و شخصیت ذهنی و عاطفی خود نقاشی می کند. موضوعاتی که در نقاشی کودکان دیده می شود آدم، خانه، درخت، خورشید، ماه، حیوانات و خانواده است.
آدم

هنگامی که کودک شکل آدمی را می کشد پیش از هر چیز شکل خود یا درکی که از بدن و تمایلات دارد را بیان می کند. اگر آدمک در مجموع هماهنگ باشد، احتمال بسیاری وجود دارد که کودک کاملا سازگار باشد. اگر اگر آدمک مثلا در اندازه ای خیلی کوچک یا در گوشه ای از کاغذ کشیده شده باشد به معنای آن است که کودک خود را کم ارزش و از دیگران پایین تر می داند. اگر این کم بها دادن به خود در چند نقاشی کودک ادامه پیدا کرده باشد نشانگر خجالتی بودن اوست که ممکن است تا حد تمایل به ناپدید شدن نیز پیش برود. در نقاشی فقدان دست و بازو نیز علامت کم بها دادن به خود و عدم امنیت است.

کودکانی که خود را بالاتر از بقیه می دانند آدمک هایی با اندازه بزرگ رسم می کنند. این نوع نقاشی مخصوص کودکانی است که اختلال عاطفی دارند یا به طور معمول کودکانی هستند زودرنج و حساس که همیشه فکر می کنند مورد ظلم و ستم قرار گرفته اند.
خانه

خانه نماد پناهگاه و هسته اصلی و گرمی خانواده است که ممکن است مورد علاقه یا تنفر کودک باشد.

- زندگی سعادتمند در خانه باغچه، گل، درهای بزرگ، پنجره و دودکش بخاری را می کشد، خانه با حالت دلباز عرضه می شود.

- خانه بدون در ورودی در 5 تا 8 سالگی نشانه خجالتی بودن کودک و وابستگی شدید به مادر، بعد از 8 سالگی نشانگر احساس خود کوچک بینی و تنهایی کودک در نوجوانی نشانگر شرم و حیای زیاده از حد و داشتن احساسات رقیق است. هنگامی که پدر و مادر جدا شده باشند خانه به دو قسمت تقسیم می شود و اغلب دارای دو در ورودی است که یک قسمت از خانه نماد زندگی خانوادگی واقعی و در دیگر نشانه زندگی تحمیل شده به کودک است.

- خانه به صورت قصر به منزله پناهگاهی مطلوب است.

- خانه به صورت زندان نشانگر فشارهای خانوادگی و ناسازگار و از هم پاشیده است.

- کوچه امکان خارج شدن از خانه و محیط محدود خانواده و بالاخره از خود بیرون آمدن است.

- جاده به صورت پیچ وخم مبین مشکلات در برقراری ارتباط با دیگران است. خیابان های باز و عریض شادی و صداقت را نشان می دهد.
- کوچه تنگ و بسته کمبودهای عاطفی را القا می کند.

- افراد پویا و خیالپرور بیشتر به ترسیم امواج دریا یا پرندگان می پردازد.
درخت

برای تحلیل نقاشی درخت باید 3 قسمت آن مشخص شود: ریشه، تنه و شاخه ها و برگ ها.

ریشه درخت در زمین فرو رفته و درخت را تغذیه می کند نماد نا خداگاه نشانه های درونی است.

تنه بیانگر مشخصات دائمی و عمیق پایدار شخصیت است. شاخه ها و برگ ها بیانگر طریق ارتباطی کودک با دنیای خارج است.

بچه ها در سنین پیش دبستانی تنه درخت را بلند ترسیم می کنند ولی پس از این سن بلند بودن درخت نشانگر عقب افتادگی فکری یا بیماری عصبی یا آرزوی بازگشت به دنیای دوران کودکی پیش از مدرسه است.

تنه درخت اگر کوتاه کشیده شود نشانگر جاه طلبی و بلند پروازی کودک است. تنه درخت اگر کج کشیده شود نشانگر عدم ثبات کودک است و تنه صاف نشانگر ثبات فکری کودک است . برگهای زیاد و درهم بیانگر شخصیت در خود فرو رفته کودکی است که آمادگی تغییر و تحول ندارد.

درختی که شاخه های آن به هر سویی کشیده شده اند ( درختی که شاخه های فراوان دارد ) نمایانگر حساسیت شدید کودکی است که مسائل را به سادگی می فهمد و قادر به ارتباط با دیگران است و در عین حال به راحتی می تواند خود را با محیط سازگار کند.
خورشید و ماه

تصویر خورشید بیانگر امنیت، خوشحالی، گرما، قدرت و به نظر برخی نماد پدر مطلوب است.

خورشید به طور کامل در حال درخشیدن نشانگر رابطه خوب پدر و کودک است.

خورشید پشت کوه نشانگر ارتباط نا مطلوب پدر با کودک است.

خورشید به رنگ قرمز تند یا سیاه نشانگر ترس کودک از پدر است که مضطرب کننده است.

طرز کشیدن به حال و حوصله لحظه ای کودک نیز بستگی دارد. باید پی در پی در نقاشی هایش باشد تا بتوانیم درباره او قضاوت کنیم.

ماه بیشتر نشانگر نیستی است زیرا او زمانی که خورشید یعنی نماد زندگی ناپدید می شود ظهور می کند. بسیاری از کودکان ماه را در نقاشی هایی که از قبر و قبرستان می کنند به کار می گیرند.

اتاق کودک خود را چگونه تزئین کنیم 
_______________________________________

در مبحث‌ مناسب‌سازی‌ خانه‌ - چه‌ بزرگ‌ و چه‌ کوچک‌ - باید توجه‌ داشت‌ که‌ خانه‌ فقط‌ و فقط‌ یک‌ سرپناه‌ نیست‌ بلکه‌ لازم‌ است‌ نیازهای‌ رفتاری ، روانی‌ و اجتماعی‌ ساکنان‌ خود را نیز پاسخگو باشد. به‌ این‌ ترتیب‌ فضاهای‌ اختصاصی‌ هر یک‌ از افراد خانواده‌ باید متناسب‌ با سن‌ و سال ، چگونگی‌ فعالیت ها و روحیه‌ افراد آراسته‌ شود تا علاوه‌ بر کارآمد بودن، نیاز فطری‌ شخص‌ به‌ آرامش‌ و زیبایی‌ را نیز برآورده‌ سازد.

- اتاق‌ کودکان ‌ برخلاف‌ اتاق‌ پدر و مادر فقط‌ اتاق‌ خواب‌ و استراحت‌ نیست‌ بلکه‌ محل‌ بازی، انجام‌ تکالیف‌ درسی‌ و به‌ طور خلاصه‌ اتاق‌ زندگی‌ است. این‌ اتاق‌ معمولاً مساحت‌ کمتری‌ نسبت‌ به‌ اتاق‌ پدر و مادر یا سایر بزرگترهای‌ خانواده‌ دارد. کوچک‌ بودن‌ اتاق‌ همراه‌ با خرده‌ ریزهای‌ فراوان‌ کودکان‌ و نیز تمایل‌ فطری‌ بچه‌ها به‌ شادی، تمهیدات‌ ویژه‌ای‌ را برای‌ ساماندهی‌ فضای‌ اتاق‌ آنها می‌ طلبد.

بنابراین‌ برای‌ مناسب ‌سازی‌ اتاق‌ کودکان‌ باید علایق‌ و نکات‌ مورد توجه‌ آنها را شناخت‌ و به‌ آن‌ (حداقل‌ در اتاق‌ خودشان) احترام‌ گذاشت‌ و از نظرات‌ آنها استفاده‌ کرد.

صرف ‌نظر از سلیقه‌ های‌ شخصی، برخی‌ از ویژگی ها میان‌ کودکان‌ مشترک‌ است‌ که‌ از آنها نیز می ‌توان‌ بهره‌ برد:

- از میان‌ شکل ، جنس‌ و رنگ‌ اشیاء ، کودکان‌ بیش‌ از همه‌ به‌ رنگ‌ توجه‌ دارند و فضاهای‌ رنگی‌ برای‌ آنها جذاب‌ است.

- در طرح های‌ رنگارنگ، طرح هایی‌ با لکه ‌های‌ بزرگ‌ رنگی‌ یا زمینه‌ های‌ رنگی‌ قوی‌ بیش‌ از طرح های‌ ریز نقش‌ و نامفهوم‌ نظر کودکان‌ را جلب‌ می ‌کند.

- رنگ های‌ شاد با شدت‌ بالا مشتمل‌ بر سه‌ رنگ‌ اصلی‌ (زرد ، قرمز ، آبی) و رنگ های‌ مکمل‌ آنها (سبز ، نارنجی ، بنفش) بیش‌ از رنگ های‌ ترکیبی‌ مورد توجه‌ کودکان‌ است.

- پس‌ از رنگ ، اشکالی‌ که‌ از ترکیب‌ سه‌ شکل‌ خالص‌ هندسی‌ (مربع ، مثلث‌ و دایره) ایجاد شده‌ باشند بیشتر از شکل‌ واقعی‌ اشیاء جذابیت‌ دارند. فانتزی‌ نمودن‌ اشکال‌ با استفاده‌ از تقسیم‌ آنها به‌ سه‌ شکل‌ ذکر شده‌ موجب‌ شادی‌ کودکان‌ می ‌شود.

- برای‌ استفاده‌ هر چه‌ بهتر از فضای‌ اتاق‌ و نیز جلب‌ رضایت‌ کودکان‌ با توجه‌ به‌ موارد فوق‌ می ‌توان‌ از این‌ توصیه‌ ها بهره‌ گرفت:

- از آنجا که‌ به‌ طور معمول‌ ارتفاع‌ لباس‌ کودکان‌ کمتر است‌ می‌ توان‌ با توجه‌ به‌ سن‌ و جنس‌ فرزندان‌ تقسیمات‌ بیشتری‌ را در ارتفاع‌ کمدهای‌ دیواری‌ انجام‌ داد و از آنها یا به‌ صورت‌ طبقه‌ و قفسه‌ یا کشو برای‌ قرار دادن‌ خرده‌ ریزهای‌ آنان‌ استفاده‌ کرد. هرچه‌ اتاق‌ خواب‌ کوچکتر باشد نیاز به‌ کمد با طبقه‌ بندی‌ متنوع‌ بیشتر است.

- هنگام‌ انتخاب‌ تخت، بهتر است‌ تخت هایی‌ انتخاب‌ شوند که‌ دارای‌ کشوهای‌ تحتانی‌ باشند. در صورتی‌ که‌ تخت‌ کنونی‌ فرزندتان‌ چنین‌ نیست‌ می ‌توان‌ جعبه ‌هایی‌ با ارتفاع‌ کوتاهتر از پایه‌ تخت‌ ساخت‌ (با رنگ‌ آمیزی های‌ متنوع) و از آنها برای‌ خرده‌ ریزهای‌ بچه‌ ها استفاده‌ کرد.

- برای‌ کودکان‌ بالای‌ سه‌ سال ، می ‌توان‌ از تخت هایی‌ با پایه‌ های‌ بلند استفاده‌ کرد؛ این‌ تختخواب ها به ویژه‌ در اتاق های‌ کوچکتر صرفه‌ جویی‌ مناسبی‌ در فضا می‌ کنند. کودکان نیز از زیر این‌ تخت ها استفاده‌های‌ گوناگون‌ می ‌کنند.

- در صورتی‌ که‌ یک‌ اتاق‌ به‌ طور مشترک‌ متعلق به دو فرزند است بهتر است‌ فضای‌ اتاق‌ به‌ نحوی‌ تقسیم‌ شود که‌ هر یک‌ از فرزندان‌ بخشی‌ را متعلق‌ به‌ خود بداند. این‌ کار با استفاده‌ از یک‌ پارتیشن‌ مشبک‌ چوبی‌ به‌ ارتفاع‌ حداکثر یک‌ و نیم‌ متر، قفسه‌های‌ قابل‌ انعطاف‌ اسباب‌بازی ها و یا کتابخانه‌ ی دو سویه‌ امکان ‌پذیر است. 

- اگر هر یک‌ از دیوارهای‌ اتاق‌ به‌ یک‌ رنگ‌ درآید فضایی‌ شاد و جذاب، بدون‌ نیاز به‌ تزیینات‌ بسیار فراهم‌ می‌آید. رنگ های‌ زرد و سبز در کنار رنگ‌ سفید دیوارها علاوه‌ بر آنکه‌ باعث‌ جلوه‌ هرچه‌ بیشتر وسایل‌ اتاق‌ می‌شود، با روحیه‌ بالندگی‌ و سرزندگی‌ کودکان‌ نیز متناسب‌ است.

- از یک‌ نوع‌ پارچه‌ طرحدار برای‌ پرده‌ و روتختی‌ و... استفاده‌ کنید. همان‌ طرح‌ پارچه‌ برای‌ آباژور اتاق‌ کودکان‌ و قاب‌ عکس‌ هم‌ می‌ تواند استفاده‌ شود. اگر هنگام‌ تعویض‌ روتختی ، پرده‌ اتاق‌ نیازی‌ به‌ تعویض‌ ندارد از پارچه‌ جدید به‌ عنوان‌ والان‌ پرده‌ استفاده‌ نمایید و یا آن‌ را به‌ صورت‌ نواری‌ پایین‌ پرده‌ بدوزید؛ یا طرح های‌ آن‌ را روی‌ پرده‌ تکه‌ دوزی‌ کنید.

 پارچه‌های‌ ساده‌ رنگی‌ در کنار یکدیگر نسبت‌ به‌ پارچه‌های‌ طرح دار جذاب تر به‌ نظر می‌ رسند.

- در صورتی‌ که‌ نقش‌ و تصویر خاصی‌ در وسایل‌ اتاق‌ کودک‌ وجود دارد آن‌ نقش‌ یا تصویر فانتزی‌ را در سایر قسمت های‌ اتاق‌ نظیر کمد و روبالشی‌ نیز استفاده‌ کنید.

- رنگ ‌آمیزی‌ مجدد قاب، دستگیره‌ کمدها و قفسه‌های‌ قدیمی‌ با چند رنگ‌ شاد ، راه‌ کم ‌هزینه ‌ای‌ برای‌ ایجاد تنوع‌ در فضای‌ مختص‌ کودکان‌ است.

 - بعد از خرید وسایل‌ اتاق‌ کودک‌ با استفاده‌ از هارمونی های‌ تیره‌ - روشن‌ ، رنگ های‌ وسایل‌ در پرده، روتختی‌ و... ترکیب‌ و تنوع‌ مجموعه‌ را با استفاده‌ از ذوق‌ خودتان‌ غنی‌ کنید. اگر وسایل‌ خریداری ‌شده‌ رنگ های‌ زنده‌ و شاد ندارند، خودتان‌ رنگ های‌ زرد ، قرمز و سبز و یا سایر رنگ های‌ شاد و غیر زننده‌ را مبنای‌ رنگ‌ آمیزی‌ سایر اجزای‌ اتاق‌ قرار دهید.

- از یک‌ کلاه‌ حصیری‌ به‌ صورت‌ وارونه‌ می ‌توان‌ لوستر فانتزی‌ و جالبی‌ برای‌ اتاق‌ بچه‌ ها درست‌ کرد.

- به‌ جای‌ پرده‌ می‌ توانید از حصیرهای‌ ریزبافت‌ آفتابگیر استفاده‌ کنید و سطح‌ آن‌ را نیز هماهنگ‌ با سایر قسمت های‌ اتاق‌ نقاشی‌ نمایید.

- رنگ‌ کردن‌ کارتن های‌ مقوایی‌ در ابعاد مختلف‌ و یا روکش ‌کردن‌ آنها با کاغذ کادو و نایلون های‌ فانتزی‌ محل های‌ مناسبی‌ را برای‌ خرده‌ ریزهای‌ کودکان‌ فراهم‌ می کند.

- استفاده‌ از رنگ های‌ شاد در دیوارهای‌ اتاق‌ همیشه‌ مطلوب‌ بچه‌هاست؛ شدت‌ رنگ‌ را با نظر کودکان‌ تأمین‌ کنید.

 - به‌ جای‌ قفسه‌های‌ چوبی‌ می ‌توانید از قفسه‌های‌ فلزی‌ پیش ‌ساخته‌ رنگی‌ استفاده‌ کنید که‌ قابل‌ تغییر نیز هستند و یا چند مکعب‌ چوبی‌ را جداگانه‌ بسازید و با رنگ های‌ متنوع‌ روی‌ هم‌ قرار دهید و هرچه‌ می‌خواهید بسازید. این‌ مکعب ها بهتر است‌ از دو طرف‌ خالی‌ باشند.